Mark Rutte zoekt de beste kandidaten voor zijn kabinet. Dat lijkt me een goed idee, beste is altijd beter dan goed. Alleen wat is dan het beste of eigenlijk wie? Laten we de hand in eigen boezem steken. Ook binnen onze eigen organisatie hoor je nog weleens mensen die kwaliteit en diversiteit als elkaar uitsluitende factoren zien, terwijl de stapel onderzoeken waaruit blijkt dat diversiteit kwaliteit bevordert huizenhoog is. Nadat flink benadrukt is dat witte mannen uit de Randstad van een zekere leeftijd ook helemaal geen kansen meer krijgen nu alles opeens divers moet zijn, komt dan vaak het argument “vrouwen zeggen nu eenmaal veel vaker nee, ze moeten ook altijd gevraagd worden”.
Dat klopt. Ik zal het eens op mezelf betrekken: ik heb nog nooit een functie vervuld waarvan niet eerst iemand anders mij gezegd had dat dat echt iets voor mij was. Toen Thomas Ronnes mij ooit belde of ik het bestuur van de JS Utrecht in zou willen zei ik dat ik daar niet goed genoeg voor was, dat ik het misschien qua tijd en energie niet aan zou kunnen en enigszins teleurgesteld namen we afscheid. Bij het ophangen wist ik meteen dat ik een fout had gemaakt. Ik belde Thomas terug om te zeggen dat ik niet voor hem moest denken en dat als hij het met mij aan durfde ik het wilde proberen. Als Thomas toen door mijn eerste afwijzing was af geschrokken zat ik nu niet in de trein deze blog te typen.
De oplossing die vervolgens wordt aangedragen is vaak dat vrouwen meer moeten durven, zichzelf meer naar voren moeten schuiven, minder nee moeten zeggen. Ik vind dat bijzonder. We hebben kennelijk een procedure die mannen gemakkelijker ligt dan vrouwen. Is het dan niet een idee om daar eens naar te kijken? Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Het wordt dus hoog tijd om eens te kijken of we mensen die misschien de beste kandidaat zijn niet kunnen vinden door de procedures die we daarvoor hebben. Dat begint bij fatsoenlijke scouting en niet alleen voor alle topfuncties, maar ook voor de JS Utrecht. Het is tijd om wat vaker kritisch naar onszelf en de eisen die we stellen te kijken en wat vaker te roepen: “zij moet het doen!”
Categorieën: Blog, Diversiteit & emancipatie