Kennismaken met Nelleke Vedelaar

Laten we beginnen met wat vragen om je beter te leren kennen. Van iedereen op deze wereld, met wie zou je wel eens willen dineren?

Met mijn beide oma’s. 20 jaar geleden, binnen drie weken tijd beiden overleden. De moeder van mijn moeder was een moeder van 12 kinderen (mijn moeder de jongste). Haar man, mijn opa, was landarbeider van een boer. Het was in de tijd dat de dominee op bezoek kwam om te vragen of het volgende kind al op komst was. Naast die 12 kinderen had ze onderduikers in huis. Die vrouw heeft zichzelf volledig weggecijferd… ongelooflijk. De moeder van mijn vader groeide op in een groot Rotterdams gezin. Een gezin dat we nu een multiprobleem-gezin zouden noemen. In de oorlog ging ze naar een pleeggezin in Drenthe waar ze gebruikt werd voor het huishoudelijke werk. Ze vluchtte door te trouwen met mijn opa: en dat was geen lieve man. Ik zou met ze willen praten over waar ze hun kracht en houvast vandaan haalden. Over welke dromen ze hadden.

Wat betekent een “perfecte” dag voor jou?

Dat is een dag die begint en eindigt met een glimlach. Uitgerust uit bed stappen, lang aan ontbijttafel met krantje en de radio, wandelen met de zon op je hoofd en met familie en vrienden. En dan eindigen met een glas wijn op een terras in de stad. Heerlijk.

Waar ben je het meest dankbaar voor?

Voor mijn familie en vrienden. Mensen die er altijd zijn, die je dag en nacht kunt bereiken. Die trots op je zijn, no matter what.

Nu is het tijd voor de politiek: waarom ben je ooit lid geworden van de Partij van de Arbeid?

Omdat de PvdA mijn partij is. Ik zag mensen die zich suf solliciteren en er niet tussen komen. Die net niet de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Ik kwam er vrij snel achter dat ik een echte sociaaldemocraat ben. En toen ben ik actief geworden omdat ik wilde helpen, mezelf wil inzetten om die samenleving net wat eerlijker te maken.

Wat kunnen we de komende vier jaar van jou verwachten?

In mijn campagne had ik het over vijf fundamentele veranderingen:

Van de staat naar de straat. Onze inspiratie komt van de mensen die we spreken in scholen, huurdersverenigingen, bedrijven… Daar waar het werkelijke leven zich afspeelt. Onze inzet wordt lokaal en regionaal gevormd. Dus onze vertegenwoordigers in Den Haag komen naar de leden toe.

Van statutenpartij naar ideeënpartij. Honderden moties op een congres slaan een congres dood. Een congres zou een scherp gesprek moeten zijn en gaan om de werkelijk grote vraagstukken. Dat vraagt van ons een andere cultuur en werkwijze waarin we ruimte nemen voor debat. Dat wil ik dus aanpassen.

Van bolwerk naar netwerk. Voor niet iedereen is een lidmaatschap van een vereniging nog vanzelfsprekend. Daarom moeten we onze partij opengooien. Mensen moeten op meer manieren mee kunnen praten en thuis zijn bij de PvdA dan alleen wanneer ze lid zijn.

Van slangenkuil naar warm nest. Onze partij moet een warm nest zijn: met inspirerende bijeenkomsten die een feest van de sociaaldemocratie zijn, in plaats van enkel een stemfestijn. Met nieuwe initiatieven die het voor jong talent in de partij (de JS!!) makkelijker maken zich te ontplooien.

Van markt naar mensen. Wat van ons allemaal is, zoals de zorg of huisvesting, wordt niet overgeleverd aan de markt. We vechten voor zeggenschap van huurders, studenten, werknemers, patiënten en inwoners. Wij zijn een emancipatiebeweging en geloven in de mogelijkheden van mensen om hieraan vorm en inhoud te geven.

Jouw verkiezingsslogan was “Strijdbaar”, waar haal jij je strijdlust vandaan?

Na de verkiezingen was er een golf cynisme. Al die gasten die maar riepen: het einde van de partij is in zicht, of hef maar op, of fuseer maar…. waardeloos. En het klopt ook niet. Ik zie zoveel jonge idealistische mensen in onze partij rondlopen, hoezo is dat dan klaar? Die partij, dat zijn wij, dat ben jij en ik. En alleen als ik zelf bereid ben om alles te doen voor onze mensen en onze idealen, dan ben je geloofwaardig. Dus mijn strijdlust haal ik voornamelijk uit het tegengestelde van dat cynisme: de energie, de positiviteit die bij zoveel partijgenoten zit. Die drang om de wereld een stukje mooier te maken.

Die strijdlust kunnen we goed gebruiken bij de verkiezingen komend jaar, hoe ga jij je rol als campagneleider invullen?

Wat ik net al zei: we moeten van de staat naar de straat. Ik zie lokale toppers, een nieuwe generatie partijgenoten die zich niet meer vastbijt in vuistdikke notities van het college, maar die gewoon op straat hoort wat er niet goed gaat, en daar in de raadszaal een punt van maakt. Dat is de campagne voor de komende jaren wat mij betreft: de straat de raadszaal in, de buurtcentra de Tweede Kamer of het Europees Parlement in! Die vier regionale actiecentra worden wat mij betreft de centrale plekken waar we kennis van de straat meenemen en vertalen in politieke acties. Ik heb er al echt zin in, die campagne!

Wat hoop je dat de JS doet?

Ik hoop dat de JS nog meer dan nu de verbinding wil aangaan met jongeren. En dan ook met verschillende achtergronden. En de JS moet doen wat ze nu doet: autonoom blijven denken en de PvdA leren hoe je in korte tijd een moeilijk vraagstuk aan politieke actie kunt koppelen. Denk aan die actie met Deliveroo nu. Dat is effectieve politiek! En ons helpen om nieuwe generaties aan de sociaaldemocratie te verbinden. En als ik de vrijheid mag nemen om één tip te geven: ook bij jullie, nóg minder moties en vergaderingen, meer de straat op. Jullie doen al veel hoor, maar ik zou het mooi vinden om regelmatig van die foto’s voorbij te zien komen van JS’ers die speeltuintjes opknappen of helpen op mbo’s met huiswerkbegeleiding.

Op 21 maart is ook het sleepwetreferendum, hoe gaat de PvdA die campagne in?

Ja, interessante vraag. De balans tussen privacy en veiligheid stelt ons allemaal voor dilemma’s. Ik vind dat iedere PvdA’er bij dit referendum zelf die afweging moet maken. Daar zijn Lodewijk Asscher en ik het over eens. Als partij gaan we dus ook geen campagne voeren in aanloop naar dat referendum.

De JS bestaat komende zondag 40 jaar (of eigenlijk was het naamgevend congres 12 en 13 november). In het verleden hebben nog weleens politiek leiders en partijleiders getracht ons af te schaffen. Nu ben jij de grote baas: wat zou je ons mee willen geven voor de komende 40 jaar?

Allereerst van harte gefeliciteerd met jullie 40e verjaardag. Piepjong, net als ik. De JS afschaffen? Wat een hoogmoed, waarom zou je dat überhaupt willen? Partijgenoten die niet tegen een beetje tegenspraak van jongeren kunnen, hebben sowieso weinig te zoeken in onze mooie volkspartij! Nee, ga zo door. Hou ons scherp. En vergeet niet zelf de wereld te verbeteren!