Vandaag verscheen een opinieartikel van onze voorzitter Lieke Kuiper in het Algemeen Dagblad. Vanuit de Jonge Socialisten willen we graag meer aandacht voor studenten met een functiebeperking. Dat is niet alleen een politiek probleem, maar vooral een probleem dat we bij de onderwijsinstellingen moeten aanpakken. Als we niet alleen de wet aanpassen om studenten met een functiebeperking te helpen, maar ook de mentaliteit, dan kunnen we écht samen vooruit komen.
Een paar weken voor mijn zeventiende verjaardag kreeg ik een hersenvliesontsteking die mijn oogzenuw beschadigde. Ik was daarmee officieel ‘slechtziend’ geworden. Ik leerde om mascara op te doen zonder mijn ogen uit te steken, te ruiken wanneer mijn eten klaar was en te studeren met behulp van een spraakcomputer. Helemaal klaar om naar de universiteit te gaan, besloot ik eerst maar eens met de studieadviseur te gaan praten. Daar werd pas echt duidelijk dat ik nu een ‘student met een functiebeperking’ was. Zo werd mij door de Universiteit Leiden gezegd dat ik de studie Life Science and Technology niet kon doen en dat ze ook geen andere studie voor me hadden. Ik was een risico geworden, omdat ik een verhoogde kans had uit te vallen.
Dat uitvallen gebeurt immers vaker bij studenten met een functiebeperking. Uit onderzoek van het ministerie van OCW uit 2012 bleek dat van de hbo-studenten met een functiebeperking 14 procent na vijf jaar is uitgevallen zonder diploma tegenover 7 procent van de studenten zonder functiebeperking. In het wetenschappelijk onderwijs is deze verhouding 7 procent uitval bij de studenten met een functiebeperking tegenover 2 procent uitval bij studenten zonder functiebeperking.
"Toen ik liet weten dat voorzieningen geschrapt werden, bleef een reactie uit."
Inmiddels heb ikzelf een bachelor gezondheidswetenschappen en filosofie afgerond. Het is gelukt, maar dat ging niet vanzelf. Studenten met een functiebeperking kunnen vaak de voorzieningen niet vinden of deze worden wegbezuinigd. Niet door de politiek, maar door de onderwijsinstellingen zelf. Er is gebrek aan aandacht bij onderwijsinstellingen voor een relatief kleine groep studenten voor wie studeren meer energie kost.
Ook de studentenbelangenorganisaties waren niet in deze kleine groep geïnteresseerd. Toen ik liet weten dat mijn universiteit onderaan de lijstjes van de Nationale Studenten Enquête bungelde, en voorzieningen die het studeren mogelijk maken geschrapt werden, bleef de reactie van de studentenorganisaties uit. Maar maandag demonstreren de Landelijke Studenten Vakbond en CNV Jongeren uit het niets om de politiek meer te laten doen voor studenten met een functiebeperking. Een nobel streven zou je zeggen. De groep jongeren met een functiebeperking is de groep die nog het meest gewapend moet worden tegen ongewenste effecten van het sociaal leenstelsel. Daar is de minister dan ook mee bezig, want dit leenstelsel is pas sociaal als het jongeren met een functiebeperking niet harder raakt dan andere studenten. De plotse interesse van studentenorganisaties maakt mij dan ook cynisch. Gaat het deze organisaties wel om de studenten met een functiebeperking, of is dit een makkelijke manier om het leenstelstel aan te vallen? Ik vermoed het laatste.
Met enkel extra geld voor de individuele studenten komen we er niet. Gebruik studenten met een functiebeperking niet om eenvoudig je politieke agenda na te streven. Maar help constructief mee. Bouw mee aan scholen en universiteiten waarin onderwijsinstellingen zich verantwoordelijk voelen voor alle studenten. Ook de studenten die net wat meer hulp vragen. Dat deze instellingen niet doen wat er minimaal van de wet moet, maar wat er nodig is. Als we niet alleen de wet aanpassen, maar onze mentaliteit dan kunnen we écht samen vooruit komen.
Categorieën: Onderwijs